🔮 Choroby Skóry Głowy Forum

Łojotokowe zapalenie jest chronicznym i uporczywym stanem cechującym się złuszczaniem skóry zlokalizowanym głównie w obrębie skóry owłosionej oraz miejscach bogatych w gruczoły łojowe. Łojotokowe zapalenie skóry głowy to powszechnie występujące, przewlekłe schorzenie, które dotyka zarówno kobiety jak i mężczyzn w różnym Samo rogowacenie to proces który naturalnie zachodzi w naszej skórze. Polega on na obumieraniu i złuszczaniu wierzchnich warstw naskórka, które są stopniowo "wypychane" przez komórki młode, znajdujące się w warstwach głębszych, które powoli wydostają się na powierzchnię naszej skóry. Czasem rogowacenie, gdy jest zbyt nasilone Czasem pocenie się głowy jest tak silne, że nie wykonując żadnej czynności z głowy wręcz kapie pot. Taki stan może doprowadzić do rozwoju grzybicy skóry głowy, a to z kolei przyczynia się do powstania kolejnego problemu, jakim jest łupież. W takiej sytuacji należy niezwłocznie zasięgnąć porady dermatologa. Dzięki współpracy z doświadczonymi trychologami, lekarzami dermatologami, endokrynologami, biotechnologami, a także psychologami czy dietetykami, jesteśmy w stanie szybko i skutecznie zwalczać objawy: Wypadania włosów. Łysienia androgenowego. Łojotoku. Łysienia plackowatego. W trakcie kąpieli należy umyć włosy i skórę głowy szamponem z ketokonazolem, a następnie pozostawić go na kilka minut (około 5) na skórze głowy. Dopiero po chwili spłukać. Zaleca się stosowanie szamponu dwa razy w tygodniu przez okres od dwóch do czterech tygodni, w zależności od nasilenia łupieżu. Gronkowiec skórny – charakterystyka, zagrożenia, leczenie. Gronkowiec skórny (Staphylococcus epidermidis) to bakteria, która nie stanowi zagrożenia dla zdrowego człowieka. Może być jednak niebezpieczna dla osób o obniżonej odporności. Z badań wynika, że bakteria ta wywołuje dużą ilość zakażeń wewnątrzszpitalnych. Swędzenie skóry rąk i nóg po kąpieli lub prysznicu może mieć różnorodne przyczyny. Jedną z nich jest nadmierne przesuszenie. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia nieprzyjemnych objawów, warto stosować do mycia emolienty. Są to łagodne preparaty, które nawilżają oraz myją skórę, jednocześnie nie naruszając jej bariery Najczęstszą postacią jest promienica szyjno- twarzowa, np. u osób z bardzo zaniedbaną higieną jamy ustnej lub jako powikłanie zabiegów stomatologicznych. Inne postaci to promienica brzuszna, płucna, czy promienica miednicy mniejszej u kobiet, oraz inne rzadsze. Leczeniem jest długotrwała antybiotykoterapia. ŁZS jest jednym z najczęściej diagnozowanych schorzeń skóry. Może występować nawet u 3% populacji. Do objawów łojotokowego zapalenia skóry głowy należą: zmiany rumieniowe w postaci nieregularnych plam, nadmierne łuszczenie naskórka, wykwity pokryte strupami, podrażnienie skóry, nasilenie produkcji łoju, Przyczyną nadmiernej suchości skóry głowy mogą być choroby związane z zaburzeniami budowy i czynności naskórka, np. atopowe zapalenie skóry, łuszczyca, zaburzenia wydzielania potu i łoju, choroby ogólnoustrojowe (tj. cukrzyca, niedoczynność tarczycy, przewlekła niewydolność nerek). Najczęściej jednak wynika ona z Zawsze przed zastosowaniem maski, płukanki czy wcierki rób test na małej powierzchni skóry, by przekonać się, czy mikstura nie wywołuje reakcji alergicznych. Domowe sposoby na swędzenie skóry głowy reprezentuje m.in. maska z sody oczyszczonej. Soda znana jest ze swoich właściwości przeciwko świądowi i stanom zapalnym. Ból na czubku głowy może mieć różne przyczyny i być wynikiem napięciowego, migrenowego czy klasterowego bólu głowy. Ból na środku głowie, w okolicy ciemieniowej może być pierwotny lub wtórny (jest następstwem innej choroby). Badania mają na celu sprawdzenie jego pochodzenia. Oprócz zebrania wywiadu, lekarz zleca badania obrazowe. 49Sm1ik. Choroby neurologicznewyściółczak? (2648)Uczucie bycia pod wpływem alkoholu, bycia pijanym (34)Clonazepam?? (161)Fascykulacje, oslabienie, lekkie mrowienie. (8)torbiel szyszynki -pomocy!!! (879)Zaburzenia neurologiczne czy nerwica i depresja? (5)Plackowara gesia skórka z mrowieniem (5)MR GŁOWY Z KONTRASTEM (1)Zrywy -szarpniecia (2)Zmiany naczyniopochodne u młodej osoby (4)Porażenie nerwu strzałkowego z opadającą stopą prawą (40)Szpital rehabilitacyjny (2)Tetniak (3)Wada rozwojową szczytu tętnicy podstawnej mózgu a tabex (1)MR głowy bez i ze wzmocnieniem kontrastem (2)Inne schorzenia masz nikogo,masz ochotę na codzienne rozmowy i jesteś rozmowny/a? się zaprzyjaźnię (4)Pomocna rada (3) - Pierwszy w Polsce sklep sportowy dla osób niepełnosprawnych (2)karta (2)Wodogłowie (2)Czy możecie polecić mojej mamie jakąś firmę odszkodowawczą, która pomoże jej uzyskać wysokie odszkodowanie za obrażenia doznane w wypadku komunikacyjnym? (2)desrtert (1)Jaką kancelarię polecacie w sprawie uzyskania renty na rehabilitację? (2)Jaką kancelarię polecacie w sprawie odszkodowawczej za złamaną nogę? (2)Guz mozgu (1)Hyde ParkBóle głowy i omdlenia (1)Bol plecow (1)Czy to stwardnienie rozsiane? (1)Poszukiwany neurolog ze Śląska (1)Kłujący ból głowy (1) fot. Adobe Stock Nawracający problem związany ze skórą głowy w postaci wyczuwalnych i zauważalnych strupów pod włosami, jest częstą dolegliwością. W miejscu takich zmian skóra może bardzo intensywnie swędzieć. Problemem jest nie tylko nieestetyczny wygląd takich zmian na głowie, ale wiele osób obawia się, że może to spowodować łysienie (czytaj: łysienie u kobiet). Możliwymi przyczynami strupków na głowie są: trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, łupież, grzybica skóry głowy, łuszczyca głowy, zapalenie mieszków włosowych, niedożywienie. Z problemem należy udać się do specjalisty: dermatologa lub trychologa, ponieważ tylko po obejrzeniu zmian, może on doradzić nam prawidłowe leczenie. Przy niektórych stanach chorobowych powodujących zmiany w postaci strupków na głowie, konieczne jest przyjmowanie antybiotyku lub innych leków przepisywanych na receptę. Dlatego może być konieczna wizyta u lekarza. O to, co robić w przypadku pojawienia się strupków na głowie, zapytaliśmy Ewę Stefańską, specjalistę trycholog-biotechnolog z Kliniki Włosów HairLAB. Ewa Stefańska: Aby rozpoznać, co jest przyczyną strupków na głowie, czy jest to np. łupież (tłusty bądź suchy) lub poważniejsze dolegliwości związane z łojotokowym zapaleniem skóry, należy zapisać się na wizytę do specjalisty trychologa w celu wykonania badania trychologicznego. Podczas niego trycholog przeprowadzi badanie stanu skóry głowy z wykorzystaniem mikrokamery. W ten sposób łatwiej będzie określić naturę problemu skóry głowy. Jeśli występują strupki na głowie, warto wykonywać raz w tygodniu oczyszczający peeling skóry głowy. Należy wybrać preparat, który jest peelingiem enzymatycznym, czyli takim, który nie ma żadnych grudek (jakie występują w niektórych peelingach do ciała). Peeling enzymatyczny ma za zadanie oczyścić skórę głowy z wszelkich zanieczyszczeń. Warto wybrać produkt, który zawiera mentol, lanolinę oraz ekstrakty roślinne – rozpuszczają one martwe, zrogowaciałe komórki naskórka oraz zalegającą warstwę sebum. Dodatkowo peeling działa bakteriobójczo, łagodząco oraz przeciwświądowo, zapobiega też łuszczeniu się skóry i co najważniejsze: przyśpiesza gojenie. Wszelkie dolegliwości związane ze skórą głowy, mogą przyczyniać się do pogorszenia kondycji i wyglądu włosów. Niestety czasami przy problemach ze skórą głowy włosy mogą zacząć nadmiernie wypadać. Dlatego należy dbać o skórę głowy i nie bagatelizować problemów, takich jak np. strupki na głowie, aby cieszyć się pięknymi i zdrowymi włosami. Jeśli chcesz skonsultować swoje objawy z lekarzem dermatologiem, umów wizytę online. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Więcej na podobny temat:Swędzenie skóry głowy – 10 przyczyn i sposobów leczeniaWysypka – przyczyny wysypki, rodzaje + zdjęciaCo mogą oznaczać strupki na głowie? [Wideo]Atopowe zapalenie skóry głowy – objawy, pielęgnacja i leczenieDomowe sposoby na wszy i gnidy. Które są skuteczne? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Szanujemy Twoją prywatność, dlatego chcemy Cię poinformować, że zaktualizowaliśmy naszą Politykę prywatności. Aby przekazać informacje dotyczące tego, w jaki sposób przetwarzamy Twoje dane osobowe, podzieliliśmy Politykę prywatności na kilka przejrzystych sekcji. Dodaliśmy także informację o Twoich prawach, np. w jaki sposób możesz uzyskać dostęp do swoich danych oraz zażądać zaprzestania ich wykorzystywania. Pełną treść polityki prywatności znajdziesz tutaj Witaj na forum dermatologicznym! Na niniejszym forum odnajdziesz informacje i porady forumowiczów na tematy dermatologiczne. Informacje, które obejmują schorzenia skóry, włosów, paznokci. Jeżeli nurtuje Cię pytanie dotyczące, którejś z chorób: acrodermatitis, albinizm, alergia, atopowe zapalenie skóry, bielactwo, choroba bowena, dariera, degosa, ciemieniucha, czerniak złośliwy, czyrak, drożdżyca, gnatostomoza, grzybice, guzkowe zapalenie tętnic, kaszak, kłykciny kończyste, leucyzm, lisza, livedo, mięczak zakaźny, naczyniak, nerwiakowłókniak, nowotwór złośliwy skóry, odleżyna, odmrożenie, oparzenie, ospa wietrzna, pasma meesa, pemfigoid, pemfigoid ciężarnych, zespół peutza-jeghersa, pilomatrixoma, piodermia zgorzelinowa ,pokrzywka, potówki, promienica, prosaki, przewlekła niewydolność żylna, półpasiec, pęcherzyca, rak, rogowacenie, rogowiak kolczystokomórkowy, rogowiec dłoni i stóp, ropnie mnogie pach, ropowica, rozstępy, rumień, rybia łuska, sarkoidoza, choroba schönleina-henocha, scleredema, skóra pergaminowa, stwardnienie guzowate, szponowatość paznokci, toczeń, trądzik, twardzina, wszawica, wyprysk, wąglik, włókniak, zakażenia opryszczkowe, zanik plamisty skóry, zanokcica opryszczkowa, zapalenie, zastrzał, ziarniniak grzybiasty, znamię, łupież pstry, łupież rumieniowy, łupież różowy giberta, łuszczyca, łysienie plackowate, świerzb, peeling lha - zadawaj pytania, szukaj odpowiedzi! Marina81 (3)Offline2011-05-30 19:33Nietypowa choroba owłosionej skóry głowyWitam wszystkich serdecznie, Może znajdzie się wreszcie ktoś, kto będzie w stanie stwierdzić z jaką chorbą boryka się od tylu lat mój mąż? Odwiedziliśmy już dziesiątki gabinetów specjalistów: dermatolgów oraz alergologów. Każdy staia inna diagnozę, albo co gorsza nie potrafi jej postawić i probuje "leczenia" sterydami...Choroba objawia się nastepująco: od wczesnych lat młodzieńczych do chwili obecnej na owłosionej skorze glowy idoczne są b. liczne czerwone plamy, które powodują uporczywy świąd (przez pewien czas towarzyszył temu łupież, suchy i drobny), plamy są obecne jeynie na owłosionej skórze glowy-nie ma ich na innych owłosionych i nie owłosionych częściach ciała, wykluczone jest, to że to coś czym można zarazić-dawno już sama miałabym takie objawy. Mąż jest alergikiem na białko śluzu ryb, ale specjalista alergolog wykluczył zmiany na skórze głowy jako objaw alergii-dodam, że bez względu na warunki klimatyczne i porę roku, zmiany na skórze glowy są takie same. Dziwne jest to, ze skutecznym (zaledwie na chwilę)okazuje się stosowanie Nizoralu, co chyba mogłoby skazywać na zmiany o podłożu grzybiczym-co oczywiscie zostalo wykluczone, ponieaż mąż przyjmował różnego rodzaju srodki, równiez antybiotyki o właściwosciach antygrzybiczych i niczego to nie sa uciążliwe nietylko ze względów estetycznych, ale i ze zględu na duży świąd. Jeśli ktoś z Państwa spotkał się z podobnym przypadkiem i może podzielić sie wiedzą lub służyc porada w tym temacie, bardzo prosze o pomoc. Stracilismy juz nadzieje, ze kiedykolwiek uda nam sie pokonac te uciazliwa dla meza dolegliwosc. Z góry dziekuje za wszelkie sugestie. Pozdrawiam:) joad (4)Offline2011-05-31 09:15Witam, mam tą sama dolegliwość. I faktycznie jest to uciążliwe ze względu na swąd ktory jest straszny. Rówież byłam z tym u dermatologa, przepisał mi płyn - jakies lekarstwo które nie pomogło. Nie miał zawiele do powiedzenia na ten temat. Sama szukałam w internecie informacji, i dowiedziałam sie tyle ze prawdopodobnie to łojotokowe zapalenie skóry głowy. Mi pomaga head&sholdes i nie moge uzywać zadnego innego szamponu :(....bo od razu plamy wychodzą. radze sobie z tym tak ze myje głowe co dziennie - nie dopuszczam do przetłuszczenia włosów, wszystkie czapki i nakrycia głowy wzmagają pojawianie sie plam i swądu. W aptece są dostępne szampony na tą dolegliwość, oczywiście więcej powinien przepisać lekarz jak zdiagnozuje chorobę. ale prosze isc i zapytac czy to moze być to . ja niestety jeszcze nie dotarłam do dermatologa akurat z tym ponieważ teraz mozna przyjsc tylko z jedną dolegliwościa a ja mam ich parę ( służba zdrowia jest niepoważna). pozdrawiam serdecznie 2011-06-01 00:37Witam Objawy te nie konieczni muszą wynikać z przyczyn łojotokowego zapalenia skóry. Zazwyczaj jednym z pierwszych objawów pojawiającej się łuszczycy są opisane przez obu Panów swędzenie owłosionej skóry głowy. Czy wraz z tym swędzeniem występuje zaczerwienienie skóry? Czy obecne jest nadmierne łuszczenie się skóry? Czy w rodzinie ktoś choruje na tą chorobę? Czasami warto zastanowić się czy przyczyną opisanych objawów nie jest choroba genetyczna. Czy u Pana Martine81 po leczeniu sterydami doszło do poprawy? Proszę o odpowiedź. joad (4)Offline2011-06-02 16:17Jeśli chodzi o moją sprawę , to jest swąd i pojawiają się czerwone "placki" które są tak jakby wypukłe, swędzą i złuszczają się . Ja ogólnie mam jakieś dziwne rzeczy na ciele - szczególnie łuszczenie się niektórych powierzchni skóry ( bok stopy, podbicie) i dostałam na to TRIDERM maść. Słabo pomogło ponieważ są nawroty co roku, ale już przy wielkim swądzie kiedy zabraknie w pobliżu head&sholders skusiłam się do użycia tej masci na głowie mimio że jest bardzo tłusta :(..skutek był natychmiastowy bo zeszły, ale niestety one wciąż pojawiają się na skórze w róznych odstępach czasowych i wtedy gdy włosów nie myję parę dni..stąd moje przypuszczenie o łojotokowym zapaleniu skóry...ale nie jestem lekarzem dlatego nie upieram się :) Bardzo dziękuje za poruszenie tego tematu.( u mnie w domu nikt nie ma problemów ze skórą i z tego co wiem to nie miał, nie wiem jak jest u osoby która poruszyła wątek ) pozdrawiam serdecznie joasia Marina81 (3)Offline2011-06-07 23:13Malutka korekta-Marina81-jestem kobieta:), ale to chyba tutaj najmniej istotne. Po pierwsze, dziekuje bardzo, ze ktos sie zainteresowal moim wątkiem i podjal temat. Jesli chodzi o kwestie chorob genetycznych, to wykluczone. Plamy sa czerwone, plackowate i nie zluszczaja sie same w sobie-wyglada na to,ze temu zjawisku towarzyszy dodatkowo lupież (drobny i suchy). Zauważylam, ze plamy czasami przybieraja barwe lekko brazowej. Nie towarzyszy temu wypadanie wlosow, lub ich oslabienie. Po zastosowaniu sterydów chwilowa poprawa (na czas stosowania).Po zastosowaniu lekow na choroby grzybicze (szerokie spektrum)-brak poprawy. Jeszcze raz dziekuje za zaintersowanie. Pozdrawiam wszystkich serdecznie. Marina81 (3)Offline2011-06-18 09:40Chyba wątek "umarl".Nie pozostaje nic innego, jak rozpoczecie ponownych poszukiwan dermatologa, ktory bylby w stanie zdiagnozowac ten ktos z3miasta lub okolic zna godnego polecenia specjaliste i moglby podzielic sie informacja?Dziekuje i pozdrawiam oto kilka chorób : Łysienie Łysienie to przejściowa lub trwała utrata włosów. Może obejmować całą głowę (niekiedy i inne owłosione partie ciała) lub dotyczyć ograniczonej powierzchni. Może być bliznowaciejące lub bez bliznowacenia. Przyczyny wypadania włosów czynniki mechaniczne (wycieranie się włosów o poduszkę u noworodków, niewłaściwe uczesanie, np. koński ogon, czy wyrywanie włosów – trichotillomania) czynniki toksyczne (zatrucia talem, arsenem, rtęcią itd.) choroby zakaźne (ostre choroby gorączkowe, kiła wtórna) choroby układowe (toczeń rumieniowaty) leki (cytostatyki, leki immunosupresyjne – cyklofosfamid, metotreksat; leki przeciwtarczycowe – pochodne tiouracylu; środki przeciwkrzepliwe – kumaryna, heparyna) choroby włosów (grzybica) choroby owłosionej skóry głowy (liszaj płaski, twardzina ograniczona, toczeń rumieniowaty krążkowy), zaburzenia gospodarki hormonalnej (androgeny, hormony tarczycy) inne choroby (łuszczyca, atopowe zapalenie skóry). Łysienie androgenowe typu męskiego Łysienie androgenowe Fot. 1. Łysienie androgenowe Fot. Medycyna Praktyczna Występuje u niemal każdego mężczyzny, zwykle po 40. roku życia. Często w młodszym wieku u mężczyzn tych występował łojotok lub łupież tłusty. Łysienie androgenowi jest z reguły trwałe. Rozpoczyna się od kątów skroniowo-czołowych i szczytu głowy. Najważniejszą rolę odgrywają czynniki genetyczne i androgeny. Gen dziedziczony jest autosomalnie dominująco, a prawdopodobieństwo łysienia zwiększa się wraz z liczbą łysiejących krewnych pierwszego i drugiego stopnia. Ryzyko jest jeszcze większe, jeśli łysieniem dotknięta była matka lub siostra. Rola hormonów płciowych – androgenów – jest znaczna, gdyż aktywują one regresję wrażliwych genetycznie mieszków włosowych (dihydrotestosteron). Im wcześniej zaczyna się łysienie, tym gorsze jest rokowanie – szybciej postępuje i łysina będzie bardziej rozległa. Leczenie łysienia androgenowego Leczenie łysienia androgenowego u mężczyzn ma charakter ciągły, ponieważ nie da się wyeliminować czynników genetycznych ani działania androgenów. Stosuje się zewnętrznie 2% roztwór minoksydylu, zwykle 2 razy dziennie. Około 50% leczonych po 4–6 miesiącach zgłasza pogrubienie włosów, które utrzymuje się tak długo, jak długo stosowany jest lek. U około 5–10% pacjentów występuje podrażnienie skóry głowy i świąd. W leczeniu doustnym stosuje się finasteryd, który zmniejsza stężenie dihydrotestosteronu we krwi o około 7%. U 90% pacjentów dochodzi do zatrzymania łysienia, a u około 50% po kilku miesiącach do przyspieszenia wzrostu włosów. Najlepsze efekty uzyskuje się w ciągu 2 pierwszych lat leczenia, potem nie obserwuje się już dalszej poprawy. Po odstawieniu leku łysienie nawraca. Działaniem ubocznym finasterydu może być osłabienie popędu płciowego lub impotencja. Inna metodą leczenia jest przeszczepienie włosów. Mieszki włosowe pobiera się z okolicy potylicznej, która jest odporna na działanie androgenów. Daje to trwałą poprawę, niestety wymaga częstych, żmudnych procedur chirurgicznych – przeszczepiania małych kępek włosów, jest długotrwałe i kosztowne, a efekt kosmetyczny jest gorszy niż uzyskany dzięki leczeniu minoksydylem lub finasterydem, które powodują naturalny odrost włosów. Łysienie androgenowe u kobiet Występuje znacznie rzadziej niż u mężczyzn i rozpoczyna się zwykle po 30. roku życia. Prawdopodobnie u 10% kobiet włosy przerzedzają się już przed 30. rokiem życia. Łysienie androgenowe u kobiet przed menopauzą obejmuje wierzchołek głowy (poszerzenie przedziałka). W okresie pomenopauzalnym utrata włosów jest częstsza i zajmuje również okolice skroniowe. Dochodzi do zmniejszenia stężenia estrogenów, a co za tym idzie, przewagi androgenów, które odgrywają dużą rolę w patogenezie łysienia (obok predyspozycji genetycznej). U kobiet występuje postać łysienia androgenowego typu męskiego oraz odmiana rozlana, w przebiegu której stężenie androgenów utrzymuje się w normie lub jest nieznacznie zwiększone. Prowokatorami wypadania włosów u kobiet z predyspozycją genetyczną mogą być detergenty zawarte w szamponach oraz lakiery i farby do włosów. Do ustalenia rozpoznania wystarczy obraz kliniczny, choć pomocniczo można wykonać trichogram – badanie wyrwanych uprzednio włosów pod mikroskopem i obliczanie odsetka włosów anagenowych, telogenowych i katagenowych. Włosy pobiera się w tym przypadku z pogranicza obszaru łysienia. Takie badanie pozwala w pewnym stopniu przewidzieć tempo wypadania włosów. W obrazie trichologicznym przeważają włosy telogenowe. U młodszych kobiet ze znacznym łysieniem lub hirsutyzmem wskazane jest oznaczenie stężenia wolnego testosteronu oraz dihydroepiandrosteronu (DHEA-S) i konsultacja ginekologiczna. Leczenie jest długotrwałe, a właściwie ciągłe i nie zawsze skuteczne. Należy wyeliminować czynniki szkodzące włosom (farby, lakiery). Leczenie W leczeniu stosuje się 2% roztwór minoksydylu, który często zatrzymuje proces łysienia, niekiedy z odrostem włosów. Można także stosować hormonalne środki antykoncepcyjne o działaniu estrogenowym lub antyandrogenowym. Łysienie plackowate (alopecia areata) Łysienie plackowate Fot. 2. Łysienie plackowate Fot. Wikimedia Commons Są to przejściowe lub trwałe ogniska łysienia dotyczące owłosionej skóry głowy, a niekiedy dołów pachowych, brwi, rzęs, okolic płciowych i włosów meszkowych. Występuje u 1–2% populacji i jest związane z odpowiedzią immunologiczną. Często współistnieje z chorobami autoimmunologicznymi (np. zapaleniem tarczycy, bielactwem). Ponadto około 40% chorych cierpi na atopowe zapalenie skóry lub atopię (wówczas rokowanie jest gorsze). U 20–25% choroba występuje rodzinnie. Dotyka również 10% pacjentów z zespołem Downa. Niekiedy ogniska wyłysienia mogą pojawiać się po ciężkich przeżyciach psychicznych. Odrost włosów może następować samoistnie po kilku lub kilkunastu miesiącach (u 30% po 6 miesiącach, a u 50% po roku). Jeśli rozlane łysienie wystąpiło przed okresem pokwitania, wówczas prawdopodobieństwo całkowitego wyłysienia na głowie wynosi 50%. W tej grupie całkowity i trwały odrost następuje rzadziej – u10% dzieci i 20% dorosłych. Często występują okresy nawrotów choroby. Jeśli nie ma tendencji do odrostu, wówczas mówi się o łysieniu złośliwym (alopecia maligna). Objawy Typowe objawy to co najmniej jedno wyraźnie odgraniczone ognisko łysienia o owalnym lub okrągłym kształcie. W obrębie ognisk skóra pozostaje niezmieniona, bez włosów, niekiedy lekko zaczerwieniona, choć najczęściej ma kolor kości słoniowej. Włosy na obrzeżach obszaru łysienia mogą być ułamane i grube – są to tzw. włosy wykrzyknikowe. Jeśli łatwo je wyrwać, to proces chorobowy będzie się szerzył. Wyróżnia się: łysienie plackowate rozlane, kiedy do utraty włosów dochodzi na dużym obszarze, bez podziału na obszary łysienie wężykowate, które dotyczy obwodu skóry głowy, zwłaszcza okolicy skroniowej oraz karku, i może doprowadzić do pozostawienia jedynie kępki włosów na wierzchołku głowy alopecia totalis (łysienie uogólnione) – wyłysienie całej głowy, także brwi i rzęs alopecia universalis – utrata włosów całego ciała. U 20% pacjentów z łysieniem plackowatym współistnieją zmiany w obrębie płytek paznokciowych, najczęściej objaw naparstka – kropkowate wgłębienia paznokcia lub rozwłóknienie i ścieńczenie płytek. Rozpoznanie ustala się na podstawie stwierdzenia typowych ognisk wyłysienia, nagłego początku choroby oraz badania trichogramu, w którym ocenia się liczbę włosów dystroficznych i telogenowych. Można także wykonać badania czynności tarczycy. Należy jednak pamiętać, że w przypadku choroby tarczycy przywrócenie jej prawidłowej czynności nie zawsze prowadzi do wyleczenia łysienia plackowatego. W przypadku mnogich ognisk łysienia lub przebiegu gorączkowego choroby z powiększeniem węzłów chłonnych wskazane jest wykonanie badania serologicznego w celu wykluczenia kiły. W przypadku rozlanego łysienia plackowatego czasami trudno ustalić rozpoznanie – wskazana jest wówczas biopsja skóry i badanie histologiczne pobranego wycinka. Leczenie Leczenie zależy od rozległości choroby. Jeśli występuje w ograniczonym zasięgu, kiedy choroba najczęściej samoistnie ustępuje, można stosować doustnie cynk przez 3–6 miesięcy lub kortykosteroidy w roztworach albo kremie bądź w doogniskowym wstrzyknięciu. W ostrym rzucie choroby można podać krótką serię kortykosteroidów doustnie. Kortykosteroidy można również stosować długotrwale, przez wiele tygodni lub miesięcy, ale po ich odstawieniu włosy zwykle ponownie wypadają. Podobne efekty uzyskuje się po podawaniu cyklosporyny A doustnie. Uważa się jednak, że wady takiego leczenia oraz objawy niepożądane przewyższają możliwe korzyści. Często stosowaną metodą jest fotochemioterapia (PUVA-terapia), która polega na naświetlaniu całej skóry promieniowaniem UV w odpowiednich dawkach w połączeniu z doustnym podaniem leku światłouczulającego z grupy psoralenów. Leczenie takie jest zalecane dopiero u osób po 15. roku życia. Najlepsze efekty leczenia obserwuje się po terapii miejscowej preparatami, które wywołują miejscowy odczyn uczuleniowy: difencypronem (DCP) i dibutylesterem. Leczenie jest długotrwałe i musi być prowadzone przez lekarzy z dużym doświadczeniem klinicznym, ale w większości przypadków prowadzi do trwałego odrostu włosów. Łysienie bliznowaciejące Do bliznowacenia dochodzi, gdy zostaje uszkodzony mieszek włosowy. Przyczyną może być nasilony stan zapalny, guzy i urazy. Może występować w przebiegu tocznia rumieniowatego (zobacz: Toczeń rumieniowaty układowy) lub liszaja płaskiego. Łysienie w przebiegu tocznia rumieniowatego układowego ma zwykle charakter rozlany, a w przewlekłym ogniskowym toczniu rumieniowatym skórnym występują ogniska o rumieniowym brzegu z bliznowaceniem w centrum i zaczopowaniem ujść mieszków włosowych przez łuski skórne. Rozpoznanie ustala się na podstawie badania histologicznego wycinka zajętej skóry, trichogramu oraz ustalenia choroby podstawowej. W leczeniu stosuje się kortykosteroidy miejscowo lub wstrzykiwane doogniskowo. Z leków doustnych dobre efekty dają preparaty przeciwmalaryczne (dapson). Przeszczepianie włosów daje dobre wyniki, ale dopiero po ustąpieniu objawów choroby podstawowej. Liszaj płaski zwykle przebiega z zajęciem skóry gładkiej i błon śluzowych, ale u 20% pacjentów jego jedynym objawem jest łysienie bliznowaciejące. Występują ogniska wyłysienia, ale mogą także istnieć grudki przy mieszkach włosowych lub nadmiernie zrogowaciałe (hiperkeratotyczne) „kołnierze” wokół mieszków. Chorzy często skarżą się na świąd. Chorobę rozpoznaje się na podstawie objawów i badania histologicznego wycinka skóry. W leczeniu stosuje się kortykosteroidy miejscowo lub w postaci doogniskowych iniekcji. Pseudopelade – tzw. łysienie plackowate rzekome – to liczne małe ogniska łysienia, zwane śladami stóp na śniegu. Rozpoznanie potwierdza się badaniem histologicznym wycinka skóry. Jedynym sposobem leczenia jest przeszczepienie włosów. Łysienie z bliznowaceniem może występować w przebiegu innych chorób: twardziny, sarkoidozy i grzybicy głowy. Trichotillomania Występuje dość często; 30% pacjentów to dzieci do 10. roku życia, kolejne 30% to nastolatki, a pozostała część to osoby dorosłe. Kobiety chorują 6 razy częściej niż mężczyźni. Jest to choroba wywoływana przez samych pacjentów, którzy mechanicznie pozbywają się włosów przez ich pocieranie, szarpanie i zbyt krótkie obcinanie. W przypadku dzieci świadczy o przeżywaniu lęku i stresu, a u osób młodocianych i dorosłych może występować w przebiegu chorób i zaburzeń psychiatrycznych. W obrębie okolicy czołowo-ciemieniowej występują nieregularne ogniska o różnej długości włosów, często z widocznymi świeżymi krwawieniami w mieszkach włosowych. U dorosłych częstsze jest wyrywanie innych włosów niż na głowie – łonowych, pachowych, brwi i rzęs. Często współwystępuje bulimia, trichofagia (zjadanie włosów) i bezoary włosowe (kamienie włosowe w przewodzie pokarmowym, zobacz: Bezoary). Rozpoznanie ustala się na podstawie wyglądu skóry głowy oraz innych okolic owłosionych oraz badania histologicznego wycinka skóry. Wykonuje się także trichogram. W przypadku dzieci leczenie nie sprawia trudności; zwykle choroba sama się ogranicza. Można stosować płyny i szampony przeciwświądowe. U dorosłych i nastolatków często wskazana jest porada psychologiczna lub psychiatryczna oraz odpowiednia terapia lekami przeciwdepresyjnymi. Nadmierny porost włosów Hipertrychoza (nadmierne owłosienie) Jest to nadmierny porost włosów całej skóry lub tylko niektórych okolic, spowodowany przekształceniem się włosów meszkowych we włosy dojrzałe. Może być wrodzony lub nabyty i rozpoczynać się we wczesnym dzieciństwie albo w okresie pokwitania. Częściej dotyczy mężczyzn. Odmiana nabyta nadmiernego porostu włosów może mieć różne przyczyny: choroby metaboliczne (porfiria – w jej przebiegu występuje nadmierne owłosienie na skroniach i policzkach albo rozlane), nowotwory złośliwe (chłoniaki, guzy przerzutowe płuc i jelita grubego) – w tym przypadku obserwuje się nagły wzrost owłosienia na nosie, małżowinach usznych, policzkach i szyi, a w późniejszym okresie także na tułowiu i kończynach, zaburzenia endokrynologiczne (akromegalia, niedoczynność tarczycy), leki (kortykosteroidy, steroidy anaboliczne, androgeny, cyklosporyna, danazol, diazoksyd, gonadotropiny, hydantoina, penicylamina, interferon alfa, minoksydyl, fenytoina, doustne środki antykoncepcyjne, zydowudyna). Z powyższych względów w przypadku nagłego nadmiernego porostu włosów zawsze należy przeprowadzić bardziej wnikliwe badania diagnostyczne. Postępowanie w hipertrychozie polega przede wszystkim na ustaleniu przyczyny i jej wyeliminowaniu lub leczeniu. Objawowo można stosować golenie, epilację woskiem, depilację chemiczną, elektrolizę (niszczenie mieszków włosowych stałym prądem elektrycznym doprowadzonym przez cienką igłę), termolizę (zamiast prądu stałego wykorzystywany jest zmienny), usuwanie włosów laserem i fotodestrukcję (energia kierowana jest do melaniny w brodawce włosa, która ulega zniszczeniu) i eflornitynę (stosowana w postaci kremu hamuje wzrost włosa, ale po zaprzestaniu włosy odrastają, jest to bardzo kosztowna terapia hipertrychiozy w obrębie twarzy). Hirsutyzm Termin ten dotyczy kobiet i dzieci. Jest to nadmierny porost włosów w miejscach charakterystycznych dla męskiego owłosiena, ale występujący u kobiet i dzieci. Spowodowany jest zbyt dużymi stężeniami hormonów (androgenów) lub nadwrażliwością narządów na ich działanie. Powstaje przez stymulację włosów zależnych od androgenów. Owłosienie może się pojawić na twarzy, brzuchu, plecach i klatce piersiowej; może się również nasilić owłosienie w okolicy łonowej i na kończynach. Czasami pojawia się łysienie androgenowe typu męskiego. Jeśli hirsutyzm występuje przed okresem pokwitania, to przyczyną może być zespół nadnerczowo-płciowy oraz guzy jajników lub nadnerczy. U kobiet dorosłych najczęściej występuje tzw. hirsutyzm idiopatyczny – o nieznanej przyczynie, objawiający się dyskretnie, z prawidłowym stężeniem androgenów. Inną przyczyną mogą być guzy czynnościowe przysadki, jajników, podwzgórza lub nadnerczy, leki (androgeny, pochodne progesteronu, steroidy), ciąża, zespół wielotorbielowatych (policystycznych) jajników U kobiet po menopauzie dochodzi do przewagi androgenów nad estrogenami, co prowadzi do nadmiernego owłosienia na twarzy. Aby ocenić stopień owłosienia pacjenta, należy wziąć pod uwagę czynniki genetyczne, rodzinne, etniczne, fototyp skóry (mieszki włosowe osób z ciemną karnacją są bardziej wrażliwe na androgeny), sposób kształtowania się owłosienia w okresie pokwitania i stosowane leki. Należy również poszukiwać ewentualnych cech maskulinizacji u kobiet (czyli różnicowania się organizmu w kierunku męskim: zanik miesiączki, obniżenie głosu, przerost łechtaczki). Diagnostyka obejmuje oznaczenia stężenia testosteronu i siarczanu dihydroepiandrosteronu, USG ginekologiczne oraz konsultację ginekologiczną. Postępowanie polega przede wszystkim na leczeniu przyczyny hirsutyzmu. Można zastosować również leczenie objawowe – usuwanie owłosienia takimi samymi sposobami, jak w przypadku hipertrychozy.

choroby skóry głowy forum